شايد تيتر ما كمي عجيب بنظر برسد، اما اين اتفاق پيش مي‌آيد و يكسري از آدم ها خصوصا آقايان بعد از رابطه جنسي عذاب وجدان ميگيرند، اين پديده علل مختلفي دارد كه در ادامه انها را بيان ميكنيم. عذاب و جدان جنسي يا احساس شرم به احساس مسئوليت شديد و پشيماني عميق به‌خاطر انجام يا حتي فكر كردن به فعاليت‌هاي جنسي گفته مي شود.
كساني كه در روابط زناشويي بخاطر انجام رابطهي جنسي مشروع يا يك فعاليت جنسي خاص دچار عذاب و جدان مي شوند عموما باور دارند كه رابطهي جنسي، كاري غيراخلاقي، ناپاك و گناه آلود است. درك احساس گناه مربوط به فعاليت هاي جنسي با آثار روانكاو برجسته، زيگموند فرويد آغاز شد. بااينكه افراد بسياري، ازجمله روانشناسان و روانكاوان، رويكرد فرويد را رد ميكنند اما تفكرات او براي شروع بررسي عذاب و جدان جنسي قابل ملاحظه هستند.
شرمساري جنسي
پيامي از بدو تولد
از همان ابتداي تولد، كودك پيام هايي را از والدين خود درمورد روشهاي قابل قبول و غير قابل قبول ابراز ميل‌جنسي و همچنين پيام‌هايي درمورد گرايشات تاييد شده و تاييد نشده نسبت به مسائل جنسي دريافت ميكند. طبق نظريات فرويد، اين موانع اجتماعي كه بر سر راه ابراز آزادانۀ اميال اوليه قراردارند با ايجاد سه جنبه‌ي مشخص از شخصيت انسان در ارتباط هستند.
اول، بخشي از ذهن است كه فرويد آنرا «نهاد» «id» مي‌نامد و تركيبي از اصلي‌ترين اميال و انرژي رواني لازم براي اقدام به ارضاي اين اميال ميباشد. دوم، «خود» «ego» است كه عملكردي اجرايي در ذهن انسان است كه اطلاعات را از اندام‌هاي حسي بدن دررابطه با دنياي بيرون دريافت كرده و اجراي روزانۀ اميال جنسي و ساير اميال رابه روش‌هايي كه از نظر اجتماعي قابل قبول و تاييدشده هستند، هدايت مي كند.
سوم، «فراخود» «superego» كه متشكل از استانداردهاي اجتماعي اكتسابي از رفتار است كه از والدين و ديگران آموخته‌ايم، كه درك رفتارهاي ممنوع و قابل مجازات را هم شامل ميشود. فراخود خودآگاه ماست، دربرگيرندۀ ارزش هاي دروني درمورد رفتارهاي درست و قابل ستايش و ازآن طرف رفتارهاي غلط و قابل‌مجازات. تجاوز از استانداردهاي فراخود موجب احساس گناه و عذاب و جدان و همچنين حس پشيماني، عصبانيت نسبت بخود و از بين رفتن اعتمادبه‌نفس ميشود.
نيازي نيست كه اين تخطي‌ها حتما رفتارهاي واقعي مثل انجام فعاليت‌هاي جنسي ممنوع باشد. حتي خيال و تصور كردن چنين فعاليت‌هايي را هم شامل ميشود. به‌عنوان مثال كليسا مسيحيت در ابتداي كار خود، رابطهي جنسي را حتي براي زوج هاي متاهل در ايام خاصي از سال ممنوع اعلام كرده بود «مثلا 4۰ روز قبل از عيدپاك و كريسمس يا از زمان شروع بارداري زن تا 40 روزبعد از تولد نوزادش».
علاوه بر اين، رابطهي جنسي به منظور لذت و به هدفي جز توليدمثل محكوم ميشد «البته نه همه ي‌ي مسيحي‌ها». بعضي پيروان اين دين عقيده دارند كه اعمال محدوديت‌هاي شديد بر رابطهي جنسي و تاكيد مداوم به‌عنوان يك قصور اخلاقي در فرهنگ غربي فقط موفق به ايجاد عقده‌هاي دروني نسبت به فعاليت‌هاي جنسي شده است. بعضي روانشناسان احساس گناه جنسي رابه دو دسته تقسيم مي كنند:
اولي صبح بعد از گناه نام دارد كه به تشخيص خودآگاه احساس گناه بعد از نقض يكي از ارزش‌هاي دروني مثل داشتن روابط‌جنسي خارج از ازدواج و خيانت، گفته ميشود. نوع دوم «گناه پنهان» نام دارد كه از باوري فراگير ناشي ميشود كه رابطهي جنسي بطور كل به‌ذات خود اشتباه و كاري كثيف است. افرادي كه اين نوع احساس گناه را دارند طبق معمولً تصور ميكنند كه رابطهي جنسي موجب خفت و خواري است.
در چنين مواردي فرد ممكن است حتي بدون انجام واقعي فعاليت‌هاي جنسي دچار آن احساس گناه شود. طبق معمولً گفته ميشود كه چنين شخصي شخصيت گناه پنهان دارد. اين نوع شخصيت طبق معمولً دچار ناتواني از لذت بردن از رابطۀ جنسي يا تمايل خودآگاه به آن، فقدان هوشياري از احساسات جنسي، ناتواني در پذيرش تحريك جنسي و ناتواني در تجربه‌ي ارگاسم مي باشد كه درمقابل ميتواند دلايل اصلي مشكلات در ازدواج‌ها باشد.
علاوه‌براين، گناه پنهان به ميزان بالايي با تشخيص ناكارايي جنسي، افسردگي يا انواع مختلف بيماري‌هاي روانشناختي مرتبط دانسته مي شود. احساس گناه و عذاب و جدان جنسي نتايج ديگري هم دارد. متخصص رابطهي جنسي و روابط، دكتر درو پينسكي مي گويد، «احساس گناه و شرمساري مي تواند بر توانايي فرد در آماده شدن براي رفتارهاي جنسي، به‌ويژه در جوانان، تاثير منفي بگذارد.
اگر جوانان به‌خاطر فعاليت‌جنسي در زندگي زناشويي، خودرا گناهكار بدانند و احساس شرمساري كنند، ممكن است نتوانند از خود دربرابر بيماري‌هاي مقاربتي به‌خوبي محافظت كنند.
او اضافه ميكند، هنوز هم احساس گناه و شرمساري از رابطه جنسي در افراد زيادي وجوددارد. من افراد متاهل زيادي را مي بينم كه به‌خاطر تخيلات و تجسمات جنسي احساس گناه ميكنند كه البته در نسل‌هاي قديمي‌تر بيشتر ديده ميشود تا نسل جوان.
دكتر پينسكي همچنين اين احساس گناه رابا رفتارهاي عجيب و اعتياد آور جنسي مرتبط ميداند. «حتي دراين شرايط هم احساس گناه حس غالب نيست. اين احساس به‌خاطر اين است كه تصور مي كنند اگر كس ديگري پي به داستان انها ببرد، باعث نااميدي و خجالت آن ها خواهد شد. انها تصور مي كنند كه به‌خاطر اين رفتارها و فعاليت‌ها مشكل خاصي در انها وجوددارد.
نكته جالب اينجاست كه در اكثر موارد اين باعث مي شود كه آن رفتار راكه باعث خجالتشان است، بيشتر و بيشتر تكرار كنند. اين همان مارپيچ خجالتي است كه افراد معتاد به رابطهي جنسي يا متجاوزان جنسي در آن گرفتار مي شوند.» درنتيجه آنهايي كه درجه‌ي بالايي حس عذاب و جدان جنسي دارند بيشتر در معرض خطرات مربوط به سلامتي هستند زيرا از نظر احساسي قادر به داشتن رفتارهاي جنسي سالم و ايمن نيستند.
به‌علاوه افراد مبتلا به گناه پنهان كه قربانيان تجاوزهاي جنسي هستند ممكن است خودشان را مقصر ببينند و درنتيجه نتوانند اين جنايت رابه پليس گزارش دهند يا به دنبال مشاوره‌هاي روانشناسي بروند و حمايت احساسي بگيرند. علاوه بر اين، سر درگمي درمورد جنسيت خودِ فرد و درست بودن داشتن تماس جنسي ممكن است باعث شود افراد مبتلا به گناه پنهان پيام‌هاي درهم و برهمي به پارتنرهاي احتمالي خود بدهند.
اين افراد به صورت ناخودآگاه در نوعي فريب‌جنسي متناقض گرفتار ميشوند. آن ها براي بيرون ريختن اميال جنسي دروني خود به دنبال جذب كردن ديگران هستند و وقتي طرف‌مقابل شروع به ابراز علاقه ميكند انها سرد ميشوند و ديگر واكنشي نمي دهند. اگر رابطهي جنسي بين انها اتفاق بيفتد، فرد به آن به‌عنوان يك شكست اخلاقي بزرگ نگاه مي كند و احساس كينه شديد نسبت به فرد اغواشده خواهد كرد.
نتيجه اين اتفاق‌ها، كه براي بعضي در طول زندگي مرتب تكرار مي شوند، احساس گناه و عذاب و جدان جنسي بسيار شديد است. اگر رفتاري توسط بزرگسالان نهي شده باشد، اين احتمال وجوددارد كه كساني كه آن رفتار را انجام داده‌اند يا تجربه‌ي مشابهي داشته‌اند، احساس عذاب و جدان كنند. به‌عنوان مثال:
اگر والدين بازي‌هاي جنسي با همسالان كه فعاليتي بسيار متداول ميان كودكان است را نهي كرده باشد، بچه‌هايي كه در چنين بازي‌هايي شركت مي كنند احساس عذاب و جدان خواهند كرد.
نعوظ در مردان يا ترشح واژينال در زنان، فرآيندهاي بيولوژيكي كاملاً طبيعي كه دلايل ديگري بجز تحريك جنسي دارند هم از ديگر عوامل مرتبط با عذاب و جدان جنسي در نوجوانان هستند. خودارضايي كه عملي متداول درميان مردان و زنان است، يكيديگر از مواردي است كه موجب احساس عذاب و جدان در جوانان ميشود.
تحقيقات جديد نشان ميدهند كه افراد مسن نيز به‌خاطر خودارضايي ميزان بالايي عذاب و جدان احساس ميكنند. خودارضايي، چه در جوانان و چه افراد مسن ايجاد حس گناه مي كند زيرا به‌عنوان رفتاري غلط توسط بزرگ ترها و جامعه به فرد معرفي شده است. بعضي انسان‌شناسان مثل راث بنديكت عنوان كرده‌اند كه احساس گناه و عذاب و جدان ويژگي غالب شخصيتي در همه ي‌ي جوامع نيست.
در جامعه‌اي ممكن است عذاب و جدان وسيله‌اي براي بازرسي اجتماع باشد ودر جامعه‌ي ديگر تاكيد بيشتر بر احساس خجالت و شرمساري است. بااينكه اين دو وضعيت احساسي تقريبا يكسان هستند، ولي يك تفاوت مهم دارند: شرمساري خجالت‌زدگي در چشم ديگران است درحالي‌كه عذاب و جدان از تجاوز به ارزش‌هاي دروني فرد ايجاد ميشود، حتي اگر كس ديگري از اين تخطي باخبر نباشد.
بنديكت ميگويد بعضي فرهنگ‌ها فرهنگ عذاب و جدان و بعضي فرهنگ‌ها فرهنگ شرمساري هستند. گفته مي شود كه بعضي روشهاي تربيتي براي كودكان در مواجهه با تخطي از انتظارات جامعه حس عذاب و جدان را در افراد ايجاد مي كنند و بعضي روش‌ها حس شرمساري را.
و در ادامه: علت سستي كمر بعد از رابطه جنسي چيست؟
ناتواني جنسي يا اصطلاح سست شدن كمر، اغلب بر زندگي جنسي، تاثيرات منفي ميگذارد و ممكن است سبب اضطراب، افسردگي و كاهش اعتماد به نفس شود. تشخيص و شناخت علل بالفعل اين نوع اختلال، مي تواند كمك موثري در التيام اين وضعيت باشد. عوامل متعددي ممكن است بر ناتواني جنسي تاثير بگذارند.
اين عوامل شامل اختلالات احساسي و فيزيكي است. طبق آمار و تحقيقات، حدود 50 درصد از مردان 40 تا 70 ساله دريك زمان مشخص و يا به صورت مداوم، دچار اختلال ناتواني جنسي هستند. همچنين، خطر ناتواني جنسي با بالا رفتن سن افزايش مي‌يابد.
علت سستي كمر بعد از رابطه جنسي چيست؟
ناتواني جنسي در مردان
عده اي از علل مربوط به سستي كمر و ناتواني جنسي عبارتند از:
1- بيماري هاي غدد درون ريز: سيستم غدد درون ريز بدن شامل هورمون هايي است كه باعث تنظيم متابوليسم، عملكرد جنسي، توليد مثل، خلق و خو و بسياري موارد ديگر در بدن مي شود. ديابت، نمونه اي از يك بيماري مربوط به غدد درون ريز است كه مي تواند موجب ناتواني جنسي در فرد شود.ديابت بر توانايي بدن براي استفاده از هورمون انسولين تاثير ميگذارد.
يكي از عوارض جانبي مرتبط با ديابت مزمن، آسيب عصبي است. اين احساسات، آلت تناسلي را تحت تاثير قرار ميدهد. ساير عوارض مرتبط با ديابت هم، موجب كاهش جريان خون و سطح هورمون ها مي شود. هردو اين عوامل مي‌توانند موجب ناتواني جنسي و سستي كمر شوند.
2-اختلالات عصبي: عده اي از بيماري هاي عصبي مي تواند خطر ابتلا به ناتواني جنسي را افزايش دهد. شرايط بد عصبي بر توانايي مغز براي ارتباط برقرار كردن با سيستم توليد مثل تاثير ميگذارد. اين مشكل مي تواند باعث اختلال نعوظ در فرد شود.
اختلالات عصبي مرتبط با ناتواني جنسي عبارتند از:
* بيماري آلزايمر
* بيماري پاركينسون
* تومورهاي مغزي و مشكلات ستون فقرات
* بيماري ام اس
* سكته مغزي
* صرع
همچنين، افرادي كه عمل جراحي پروستات انجام داده اند ممكن است دچار آسيب عصبي ودر نتيجه ناتواني جنسي شوند. دوچرخه سواران هم ممكن است دچار ناتواني جنسي موقت شوند. در واقع فشار مكرر روي نشيمنگاه و اندام تناسلي بر عملكرد اعصاب تاثير بگذارد.
3-مصرف دارو: مصرف عده اي از داروها مي تواند جريان خون را تحت تاثير قرار داده و باعث سستي كمر و ناتواني جنسي شود. پيش از مصرف هر نوع دارويي توصيه مي شود كه با دكتر متخصص مشورت كنيد.
داروي كلسترول خون
نمونه هايي از داروهايي كه باعث سستي كمر و ناتواني جنسي مي شوند عبارتند از:
* مسدود كننده هاي آلفا آدرنرژيك، از جمله تامسولوسين
* بتا بلوكرها، مانند كاروديلول و متوپرولول
* داروهاي شيمي درماني سرطان مانند سايمتيدين
* داروهاي ضد افسردگي سيستم عصبي مركزي، از قبيل آلپرازولام، ديازپام «واليم» و كدئين
* داروهاي محرك هاي سيستم عصبي مركزي، مانند كوكائين يا آمفتامين
* ديورتيك ها، مانند فوروزمايد و اسپيرونولاكتون
* مهار كننده هاي بازجذب سروتونين
* داروهاي هورموني مصنوعي مانند لوپروليد
4- مشكلات قلبي: شرايطي كه قلب را تحت تأثير قرار ميدهد و باعث مشكلاتي در پمپاژ خون مي شود، مي تواند باعث ناتواني جنسي شود. درصورت عدم گردش خون مناسب به ناحيه آلت تناسلي، فرد ممكن است در نعوظ دچار مشكل شود. آترواسكلروز، نوعي بيماري است كه بر عروق خوني تاثير گذاشته و مي تواند باعث ناتواني جنسي شود. همچنين، كلسترول بالا و فشار خون بالا با افزايش خطر ابتلا به ناتواني جنسي همراه است.
5- شيوه زندگي و اختلالات احساسي: براي رسيدن به نعوظ، ابتدا بايد فرد در مورد احساسات و هيجانات مشكلي نداشته باشد. اين مرحله مي تواند نوعي واكنش عاطفي باشد. اگر فرد داراي اختلال احساسي باشد، اين امر بر توانايي او در جذب جنس مخالف تاثير ميگذارد. افسردگي و اضطراب با افزايش خطر ابتلا به ناتواني جنسي همراه است. افسردگي، شامل احساس غم و اندوه، از دست دادن اميد يا بي نظمي در روحيات است.
خستگي مرتبط با افسردگي هم مي تواند باعث ناتواني جنسي شود. اضطراب هم مي تواند يكيديگر از علل ناتواني جنسي باشد. اگر فردي در نعوظ دچار مشكل باشد، ممكن است اين ترس در آينده هم با او همراه باشد. كسيكه مبتلا به اضطراب عملكردي مرتبط با ناتواني جنسي است، ممكن است قادر به نعوظ كامل در هنگام خودارضايي يا خواب باشد، اما قادر به حفظ نعوظ در طي مقاربت نيست.
مصرف مواد مخدري مانند كوكائين و آمفتامين مي تواند موجب ناتواني جنسي شود. همچنين، سوء مصرف الكل ممكن است بر توانايي فرد در نعوظ، تاثير بگذارد. در اينگونه موارد، بهتر است به دكتر متخصص مراجعه كنيد.درمان خالي شدن و سستي كمر روشهاي درماني مختلفي براي ناتواني جنسي در معرض است، از جمله داروهاي تجويزي، درمان هاي طبيعي و تغيير شيوه زندگي.
داروهاي تجويزي
انواع درمان هاي دكتري وجوددارد كه مي تواند راه درمان مناسبي براي مشكل سستي كمر و ناتواني جنسي باشد. درمان هاي دارويي و ساير مداخلات دكتري براي كمك به درمان ناتواني جنسي عبارتند از:
* سيلدنافيل «وياگرا»
* تادالافيل
* واردنافيل «استاكسين، لويترا»
* داروهاي جايگزيني تستوسترون
* جراحي
* مشاوره و روانشناسي
* درمان هاي طبيعي ناتواني جنسي
افرادي كه مي‌خواهند از درمان هاي خانگي و يا گياهي استفاده كنند، انواع مختلفي از داروهاي طبيعي شناخته شده براي كمك به درمان ناتواني جنسي وجوددارد. عده اي از داروهاي طبيعي يا جاي گزين براي ناتواني جنسي عبارتند از:
* طب سوزني
* گياه جنسينگ
* آب انار
* قبل از استفاده از هرگونه داروي طبيعي، ابتدا با دكتر خود مشورت كنيد.
تغيير در شيوه زندگي
بسته بعلت ناتواني جنسي كه ممكن است جسمي يا عاطفي باشد، شما ميتوانيد با تغيير شيوه زندگي خود، از مشكل ناتواني جنسي، پيشگيري كنيد. تغيير سبك زندگي و رفتار عبارتند از:
* ترك سيگار و نوشيدني هاي الكلي
* تقويت ارتباط روابط عاشقانه
* كاهش اضطراب
* ورزش بيشتر و پيروي از يك رژيم غذايي سالم
* پيشگيري از سستي شدن كمر و ناتواني جنسي
ناتواني جنسي مي تواند علل مختلفي داشته باشد، اما شما ميتوانيد با برخي اقدامات از بروز اين مشكل پيشگيري كنيد. روشهاي پيشگيري احتمالي عبارتند از:
* شركت در تمرينات ورزشي، كه خطر ابتلا به ناتواني جنسي را كاهش ميدهد.
* اجتناب از مصرف سيگار، مواد مخدر يا سوء مصرف الكل
* خواب و استراحت كافي
* پيگيري يك رژيم غذايي سالم
* كاهش استرس، اضطراب و افسردگي
